Voor de Haagse roeiers die zich deze coronawinter op het water wilden begeven bleef er niets anders over dan de skiff, C1 of single wherry. Maar Mans, Martin, Leon en Petra vonden dat heen en weer roeien over de Vliet en daarna zonder te douchen naar huis wat saai. Wat als we er een uitdaging van maken? Is er in Overschie niet een eilandje ontstaan door de bochtafsnijding voor de binnenvaart? Hoe ver is dat eigenlijk? Vanaf De Laak in totaal 33 km. Oh krijgen we roeiers daar dan gek genoeg voor? Nou, dat lukte wonderwel.
Op 24 april deden 29 roeiers mee met het Rondje Veerhuiseiland. Van doorgewinterde veteranenroeiers, die – ondanks dat het geen wedstrijd was – gingen voor hun persoonlijk record. Wat makkelijk was, want ze hadden nog nooit zo ver geskiffed. Roeiers die in winter verknocht waren geraakt aan hun éénpersoonsboot en benieuwd waren hoe het zou zijn. Tot roeiers die het als estafette deden: de ene heen en rond het eiland, aanleggen, hendels ontsmetten en virusvrij wisselen. De andere roeide de iets kortere terugweg met tegenwind. In de nieuwe coronacategorieën deed er een partner-dubbeltwee en één onder-27-dubbeltwee mee.
De snelste veteraan in de skiff was na 2 uur en 41 minuten terug. De ongestuurde wherry had er meer moeite mee en was na 4,5 uur weer terug. Indrukwekkend was de C1 die er net iets meer dan 3 uur over deed. Daarnaast deden er 5 estafetteteams mee. De ene roeide naar Overschie en rond het eiland, aanleggen en hendels ontsmetten. De ander roeide het iets kortere traject, maar met tegenwind terug.
Lukt dat nou virusvrij een roeiuitje organiseren? Zeker wel. Al beeldbellend werd de tocht gepland. De stuurledenvergadering was digitaal, dus niemand hoefde de avond ervoor heen en weer naar De Laak te fietsen om in een te krappe bestuurskamer een verhaal maar half te horen. De estafetteploegen mochten alleen fietsen en roeien, dus geen auto’s vol met coronaatjes. Het roeibedrijf werkt al met strakke vlottijden en bij drukte wacht men netjes buiten het botenterrein. Ook geen probleem. Na afloop op een zonnige zaterdagnamiddag werd het wel wat druk. Want je wilt toch je ervaringen delen. Maar zonder koffie of thee, bier of rosé werd het niet te gezellig.
En wat vonden de roeiers ervan? Iedereen had vooral plezier gehad. Wat zitpijn, een enkele nieuwe blaar, maar de euforie overheerste. Sommige wedstrijdroeisters keken alweer uit naar de eerste 2 kilometerwedstrijd. Anderen trainen alweer door om de volgende keer een betere tijd neer te zetten.
